حرف زمانی. [ ح َ ف ِ زَ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حرفی که عارض بر صوت و باقی با آن باشد، مانند حرفهای مصوته و حروف علة و برخی از حروف صامت همچون ف. س. ش. که ممکن است آنها را در تلفظ بکشانیم و توهم تکرار در میان نباشد. در برابر حرفهای آنی چون ت. ط. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
