ثت گوش

لغت نامه دهخدا

ثت گوش. [ ث َ ت َ ش َ ] ( اِخ ) ( ساتاگید ) ناحیه ای است از شاهنشاهی ایران در جنوب باختریش ( باختر ) و آن افغانستان مرکزی است که تقریباً از هرات تا حوالی سند باشد. ( ایران باستان ص 1452 ).

فرهنگ فارسی

ناحیه ایست از شاهنشاهی ایران در جنوب باختریش و آن افغانستان مرکزی است که تقریبا از هرات تا حوالی سند باشد

دانشنامه آزاد فارسی

ثَتَگوش
ثَتَگوش (سرزمین صد گاو، گاو بی شمار)، پنجاب امروزی ، یکی از ساتراپی های شاهنشاهی هخامنشی . در بهار ۵۱۵ پ م.، در نخستین سال فرمانروایی داریوش ، ساتراپی ثَتَگوش بر سر راه سند، که در سال ۵۲۲ پ م. دم از خودسری زده بود، سرکوب شد. در نگارة آرامگاه داریوش، نمایندگان ثَتَگوش همان لباسی را بر تن دارند که قندهاری ها و هندی های سند نیز دارند. به احتمال قوی این ساتراپی آخرین بخش شاهنشاهی در شرق بود.