لغت نامه دهخدا تلخ خو. [ ت َ ] ( ص مرکب ) درشت خو. ( ناظم الاطباء ). بدخو و پرغضب : مخور تنهاگرت خود آب جوی است که تنهاخور چو دریا تلخ خوی است.نظامی.
