لغت نامه دهخدا تشت بلند. [ ت َ ت ِ ب ُ ل َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان است. ( برهان ) ( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ). || کنایه از آفتاب هم هست.( برهان ) ( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ).
