دانشنامه آزاد فارسی
تجلیل، جلیل
محقق ایرانی، مترجم، و استاد دانشگاه. خانواده اش از عالمان و پرهیزگاران آن شهر، بودند. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند؛ سپس به تحصیل علوم دینی در حوزۀ علمیۀ تبریز پرداخت. هم زمان با تحصیل در حوزه، توانست در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تبریز پذیرفته شود و از محضر استادان بزرگی چون دکتر خیام پور و استاد ترجانی زاده بهره ها بِبَرد. در ۱۳۳۴ رتبۀ ممتاز دانشنامۀ کارشناسی از این دانشگاه گرفت. در ۱۳۳۸ برای ادامۀ تحصیل به تهران رفت و وارد دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد. با طی مدارج علمی عالی تر، در ۱۳۴۵ دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت. در این دوره نیز از محضر استادان بزرگی چون مدرس رضوی، فروزانفر، و همایی بهره ها برد. همچنین به تحصیل علوم حوزوی چون فلسفه، منطق، و صرف و نحو در تهران و قم ادامه داد و از محضر علمای بزرگی چون آیات عظام مرعشی نجفی و امام خمینی سود برد. هم زمان با تحصیل در دبیرستان های مختلف تهران چون دبیرستان مروی تدریس نیز می کرد. سپس به استادی دانشگاه تهران برگزیده شد. در ۱۳۷۴ استاد نمونه و در ۱۳۸۵ چهرۀ ماندگار معرفی شد. مشاغل اداری وی عبارت بودند از سه دوره مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، ریاست کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران. از آثار اوست: ترجمۀ اسرارالبلاغه (۱۳۶۱)؛ معانی و بیان (۱۳۶۲)؛ جناس در پهنۀ ادب فارسی (۱۳۶۷)؛ مقایسۀ لیلی و مجنون فضولی و نظامی (۱۳۷۴)؛ عروض و قافیه (۱۳۷۸)؛ و بلاغت نهج البلاغه (۱۳۷۹).
