لغت نامه دهخدا بی شکه. [ ش ُ ک ُه ْ ] ( ص مرکب )بی شکوه. بی تشریفات. بی کبکبه و دستگاه : خانه هرکه روی بی شکه آن خانه تراست.سوزنی.رجوع به شُکُه ْ شود.
