بِهبودی، محمّدباقر (مشهد ۱۳۰۷ش- تهران ۱۳۹۳ش) محمّدباقر بهبودی محدث و قرآن پژوه. پس از گذراندن مقدمات علوم در زادگاهش در ۱۳۲۷ش وارد حوزۀ علمیۀ مشهد شد و به تحصیل در دروس سطح و فلسفه پرداخت و آن گاه برای تکمیل تحصیلات به نجف اشرف رفت. وی در ۱۳۳۷ به تهران بازگشت و کار فرهنگی و پژوهشی خود را با غلط گیری نمونه های مطبعی بحارالانوار و تفسیر المیزان آغاز کرد. از آن پس خود به تصحیح و طبع آثار قدیمی ازجمله بسیاری از کتب حدیث پرداخت و کتاب گزیدۀ کافی را تألیف کرد. وی در سال های اخیر ازسوی ستاد چهره های ماندگار به عنوان چهرۀ ماندگار در رشته علوم قرآنی و حدیث معرفی شده است. از آثار اوست: معجزۀ قرآن و مبارزه با فلسفۀ شرک؛ ترجمۀ قرآن با نام معانی القرآن؛ معاد؛تدبّری در قرآن (۲جلد)،نگاهی به تاریخ انبیا در قرآن؛سیرۀ علوی؛معرفت الحدیث (عربی)؛علل الحدیث؛معارف قرآنی.
دانشنامه اسلامی
[ویکی نور] محمدباقر بهبودی، در سال 1327ش، در حوزه علمیه مشهد، آغاز به تحصیل کرد. در سال های سوم و چهارم تحصیل، شرحی بر «صمدیه» و شرحی بر «عوامل» ملا محسن، به عربی و کتابی در منطق، به نام «قاطع البرهان فی علم المیزان» و جزوه هایی در تجوید و شرح حال میثم تمار، نوشت که به چاپ رسید. پس از فراگیری سطح و اندکی فلسفه، به نجف اشرف رفت، ولی به دلایلی، بیش از دو سال نماند و به مشهد بازگشت. از سال 1337ش، به تهران آمد و در ابتدا، به کار تصحیح نمونه های چاپی «بحار الأنوار»، «المیزان» و... پرداخت و سپس به کار تحقیق و پژوهش مشغول شد. مشهورترین کار تحقیقاتی وی، کار بر روی کتاب «بحار الأنوار» علامه مجلسی می باشد و بیشتر جلدهای این اثر بزرگ، با تلاش و زحمت های وی، به زیور تحقیق آراسته شده است. پایگاه کتابخانه الکترونیکی علوم حدیث، گنجینه مقالات حدیثی، «مصاحبه با استاد محمدباقر بهبودی»، حوزه، 2118، شماره ششم، سال سیزدهم، بهمن و اسفند 1375، شماره مسلسل 78. زبدة البیان فی أحکام القرآن
