بت پرستنده

لغت نامه دهخدا

بت پرستنده.[ ب ُ پ َ رَ ت َ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) پرستنده بت. بت پرست. که بت پرستد. شمن. صنم پرست. وثنی :
وگرنه یکی بت پرستنده مرد
نه با گنج و لشکر نه با دار وبرد.فردوسی.شد آن بت پرستنده فرمان پذیر
فرستاد بت را به دانای پیر.نظامی.- بت ِ پرستنده ؛ بت خدمتگزار. پرستار خوبروی. خدمتگزار ماهروی :
بتان پرستنده با تاج زر
همه نامداران زرین کمر.فردوسی.

فرهنگ فارسی

پرستنده بت بت پرست
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال انگلیسی فال انگلیسی فال نخود فال نخود فال راز فال راز فال رابطه فال رابطه