ایه 43 سوره ابراهیم

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] آیه 43 سوره ابراهیم. مُهْطِعِینَ مُقْنِعِی رُءُوسِهِمْ لَا یَرْتَدُّ إِلَیْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ
(در آن روز سخت آن ستمکاران) همه شتابان و هراسان سر به بالا کرده و چشمها واله مانده و دلهاشان به دهشت و اضطراب است.
شتابانند، سرهایشان را بالا گرفته تا جایی که پلک هایشان به هم نمی خورد، و دل هایشان تهی است.
شتابان سر برداشته و چشم بر هم نمی زنند و دلهایشان تهی است.
می شتابند، سرها را بالا گرفته اند. چشم بر هم نمی زنند، و دلهایشان خالی از خرد است.
گردنها را کشیده، سرها را به آسمان بلندکرده، حتّی پلک چشمهایشان از حرکت بازمی ماند؛ (زیرا به هر طرف نگاه کنند، آثار عذاب آشکار است!) و (در این حال) دلهایشان (فرومی ریزد؛ و از اندیشه و امید،) خالی می گردد!
Racing ahead, their heads raised up, their glance does not come back to them, and their hearts are void.
They running forward with necks outstretched, their heads uplifted, their gaze returning not towards them, and their hearts a (gaping) void!
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم