اگوری

آگوری ( انگلیسی: Aghori ) که در سانسکریت آگورا گفته می شود، گروه کوچکی از مرتاض های شیواپرست ریاضت طلب هترودوکس هستند که بیشتر در گورستان ها زندگی می کنند، خاکستر مردگان را بر روی پوست خود می کشند و از استخوان های مردگان برای ساخت جام جمجمه و زیورآلات استفاده می کنند. شیوهٔ عملکرد آنها را گاهی، مغایر با آئین هندوئیسم راستین می دانند. 
گوروهای این آئین، از احترام خاصی میان روستائیان و دهقانان برخوردارند، چرا که معتقدان این افراد دارای قدرت شفابخشی هستند که از طریق شعایر و آداب زاهدانه شان و چشم پوشی از لذات دنیوی و انجام «تاپاس» ( tápasya ) به دست آمده است. 
پیروان آگوری، فدائیان شیوا هستند که به صورت «بهایراوا» تجلی یافته است و یگانه انگارانی که، به دنبال چرخه شکنی از حلقهٔ تناسخ یا تولد ادواری هستند. پایهٔ عقیدتی اینان بر دو باور اصلی استوار است که ریشه در اعتقادات رایج شیواپرستی دارد: ( ۱ ) شیوا، بی نقص و کامل است ( دارای دانایی مطلق، حضور مطلق، قدرت مطلق است ) و ( ۲ ) شیوا مسئول تمام آن چیزهایی است که رخ می دهد: تمامی علت ومعلول ها، تمامی وقایع و شرایط. 
برخی منبع معتقدند که پایه گذار آگوری بابا کینارام بوده است، زاهدی که گفته می شود ۱۵۰ سال عمر کرد و در نیمهٔ دوم قرن هجدهم میلادی وفات یافت.