دانشنامه اسلامی
انسان در دستگاه خلقت الهی به گونه ای آفریده شده که اجتماعی بودن از برجسته ترین ویژگی های اوست به گونه ای که نقش هر مسلمان در تعیین سرنوشت جامعه و تعهدی که باید در پذیرش مسؤولیت های اجتماعی داشته باشد، ایجاب می کند که او ناظر و مراقب همه اموری باشد که پیرامون وی اتفاق می افتد. این مسئله مهم که در فقه اسلامی تحت عنوان « امر به معروف و نهی از منکر » مطرح شده و از مهم ترین مبانی تفکر سیاسی یک مسلمان به شمار می رود؛ چنان که از مهم ترین فرایضی است که وجوب کفایی آن، ضروری دین شناخته شده و ضامن بقای اسلام است. دلیل بر این مطلب، گذشته از اجماع علما و عنایت عقل سلیم همگان بر آن، آیات و اخباری است که در این زمینه وارد شده است.
آیات امر به معروف و نهی از منکر
امر به معروف و نهی از منکر، در قرآن کریم با بیانات مختلف و تاکیدات فراوان بیان شده که به برخی از این آیات اشاره می گردد:
← وجوب امر به معروف و نهی ازمنکر
اما امر به معروف و نهی ازمنکر، در روایات گهربار معصومین (علیهم السّلام) از جهات مختلف تبیین شده تا جائی که درباره وجوب، اهمیت، شرایط، آثار فردی و اجتماعی و... این فریضه مهم دینی، هیچگونه ابهامی برای انسان باقی نمی گذارد، که در اینجا به اختصار به چند روایت اشاره می شود:
← عذاب برای تارکان امر به معروف
...
