دانشنامه اسلامی
وی که از خاندان امویان بود، در همان سال انقراض شاخه شرقی خلافت ِ این خاندان ، گویا در بصره به دنیا آمد و سپس به مصر رفت و در آن جا ساکن شد، شاید به جهت قدمت حضور اسد در مصر، برخی او را متولد آن دیار پنداشته اند.
بزرگان هم عصر
اسد در زمانی می زیست که توانست از بزرگان و رجالی نام آور در حدیث و فقه بهره گیرد؛ در این میان کسانی چون سفیان بن عیینه ، عبدالله بن مبارک ، عبدالله بن وهب ، ابن لَهیعه ، فُضیل بن عیاض ، لیث ابن سعد، وکیع بن جراح ، عبدالعزیز ابن ماجشون ، ابن ابی ذئب ، ولید بن مسلم ، شریک بن عبدالله نخعی و حماد بن زید شایان ذکرند.
اساتید
با نگاهی به نام استادان و زمان و مکان وفات آنان ، بیش و کم می توان حضور او را در شهرهای گوناگون برای طلب حدیث پذیرفت . استادان اسد را به طور طبیعی شیوخ طبقه هفتم از مشایخ حدیثی تشکیل می دهند، در حالی که گاه رتبه حدیثی او تا دو نسل ، بالا رفته ، و از مشایخ طبقه ششم و پنجم همچون جعفر بن حیان عطاردی ، ابو هلال راسبی ، مبارک بن فَضاله ، مهدی بن میمون ، ایوب بن خوط و یونس بن ابی اسحاق سَبیعی نیز روایت کرده است، بجز شخص اخیر، تمامی اینان از مشایخ بصره به شمار می آیند و با توجه به حدود زندگانی این طبقه ، می توان چنین انگاشت که اسد تا حدود سال ۵۰ق /۶۷م در بصره ساکن بوده است . وجود نام یونس بن ابی اسحاق ، عالم کوفی از طبقه پنجم ، با در نظر گرفتن نزدیکی کوفه به بصره ، چندان دور از ذهن نیست.اسد در مسیر خود از بصره تا مصر مشایخ طبقه هفتم را در شهرهایی چون کوفه و واسط در عراق ، و نیز مکه و مدینه ، حمص و دمشق درک کرده بود با توجه به اینکه او از مشایخ طبقه هشتم و نهم مثل روح بن عُباده ، محمد بن یوسف فِریابی و عیسی بن یونس هم روایت کرده ، آشکار می شود که به ارتقاء طبقة حدیثی خود التزامی نداشته است.
شاگردان
...
