اسانسور

فرهنگ معین

( آسانسور ) (سُ ) [ فر. ] ( اِ. ) اتاقک متحرکی که به وسیلة آن از طبقه ای به طبقات بالا روند و یا از طبقة بالا به پایین فرود آیند، بالابر، آسان بر (فره ).

فرهنگ عمید

( آسانسور ) اتاقکی در بعضی از ساختمان های چندطبقه که به وسیلۀ برق کار می کند و برای جابجا کردن افراد و حمل بار در طبقات مختلف استفاده می شود.

فرهنگ فارسی

( آسانسور ) ( اسم ) دستگاهی که بوسیل. آن از روی زمین یا از طبقه ای به طبقات بالا روند و یااز طبق. بالا بپایین و یا بزمین فرود آیند بالارو اسانسر.
بالارو، وسیلهای جهت رفتن به طبقات بالایاپایین بنا، دستگاهی که درساختمانهای چند آشکوبه نصب میکنند

دانشنامه آزاد فارسی

آسانسور. آسانْسور (lift)
وسیله ای مکانیکی برای بالا و پایین بردن انسان یا کالا بین طبقات بنا. الیشا گریوز اوتیس، مخترع امریکایی، نخستین آسانسور نفربر را در ۱۸۵۲ ساخت و در ۱۸۵۷ آن را نصب کرد. از دهۀ ۱۸۸۰ و با اختراع آسانسور، بنای آسمان خراش ها امکان پذیر شد. آسانسور معمولاً سکو یا اتاقکی است که از کابلی آویزان است و کابل را موتوری جمع یا باز می کند. در اطراف محور موتور نیز ضامن های ایمنی تعبیه می کنند. آسانسورهای اولیه هیدرولیکی بودند و وزنۀ تعادلداشتند. آسانسورهای برقی از اوایل قرن ۲۰ رایج شدند. قبل از این که آسانسورها خودکار شوند، متصدی آسانسور وظیفۀ به حرکت درآوردن و متوقف کردن آسانسور، و نیز بازکردن و بستن در آن را به عهده داشت.