احمد بن علی جصاص

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] جَصّاص ، ابوبکر احمد بن علی رازی ، فقیه ، محدّث و مفسر بزرگ حنفی قرن چهارم است.
وی در ۳۰۵ در شهر ری به دنیا آمد. برخی زادگاه او را بغداد دانسته اند که ظاهراً اشتباه است . واژه جصّاص ، به معنای گچ ساز یا گچ کار، نام مشهورِ چند عالِم دیگر نیز هست .
حیات علمی
جصّاص تا بیست سالگی در ری به تحصیل علوم گوناگون پرداخت .در ۳۲۵، به بغداد رفت و در آن جا از محضر فقیه مشهور حنفی ، ابوالحسن کرخی (متوفی ۳۴۰)، بهره علمی برد و سپس به سبب گرانی و مشکلات اقتصادی به اهواز ( خوزستان ) رفت و پس از بر طرف شدن مشکلات به بغداد بازگشت . وی بعد از مدتی ، با مشورت استادش کرخی ، برای افزایش اندوخته های علمی خود، همراه با حاکم نیشابوری (متوفی ۴۰۵) به نیشابور سفر کرد و در ۳۴۴، دو باره به بغداد بازگشت و کرسی تدریس کرخی را و نیز منصب اِفتا را از آنِ خود ساخت و ریاست مذهب حنفی را تا پایان عمر بر عهده داشت .
اساتید
جصّاص فقه و اصول را نزد ابوالحسن کرخی ، حدیث را نزد عبدالباقی بن قانع ، ابوالقاسم سلیمان بن احمد طَبَرانی ، ابوالعباس اصَمّ نیشابوری ، دعلج بن احمد و احتمالاً حاکم نیشابوری و ادبیات را نزد ابوسهل زجاجی و ابوعلی فارسی فراگرفت
شاگردان
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم