دانشنامه اسلامی
بابْوَیه یا بابُویه که نام جد بزرگ اوست ، یک نام کهن ایرانی است که در روزگار پس از ظهور اسلام نیز افرادی به این نام موسوم بوده اند. ابن بابویه مؤسس خاندانی دانشور بوده است که افراد آن تا اواخر سده ۶ق /۱۲م معروف بوده اند و منتجب الدین آخرین دانشمند این خاندان نیز همین کنیه و نام ابوالحسن علی بن بابویه را داشته است .
بحرانی شرح حال افراد این خاندان را در کتابی به نام فهرست آل بابویه و علماء البحرین گرد آورده است .
