[ویکی فقه] این عالم متفکر و زاهد با تقوا در سال ۱۲۷۰ ش. در یکی از آبادی های اطراف قزوین دیده به جهان گشود.
مقدمات و ادبیات را در قزوین نزد اساتید آن روز فراگرفت و پس از تکمیل ادبیات نزد استادان معروف قزوین، (حضرت آیة الله حاج ملاعلی طارمی و حضرت آیة الله آخوند ملا علی اکبر)، سطوح عالیه فقه و اصول را خواند. و در همین شهر فلسفه اشراق و فلسفه مشاء را نزد استاد عالیقدر خود، مرحوم علامه سید موسی زرآبادی آموخت. آن گاه برای تکمیل مدارج علمی به اصفهان عزیمت نمود و نزد استادان آن دیار، مرحوم آیة الله حاج محمد ابراهیم کلباسی، و آیة الله شیخ محمد حسین فشارکی کسب فیض کرد، و بعد از شش سال به وطن بازگشت، امّا باز هم شوق به کسب علم وی را مایل به مهاجرت به مشهد مقدس نمود، و در آن جا از محضر حضرت آیة الله حاج آقا حسین قمی و آیة الله میرزا محمد آقازاده خراسانی (فرزند آخوند خراسانی، صاحب کفایه) و آیة الله آمیرزا مهدی اصفهانی کسب کمال نمود و از دو استاد اخیر به اجازه اجتهاد مفتخر گردید، و همین اجازه از طرف حضرت آیة الله سید ابوالحسن اصفهانی حاشیه زده شد و تأیید گشت.
سرانجام این عالم جلیل القدر پس از ۶۹ سال عمر با برکت، در سال ۱۳۳۹ هـ. ش دنیا را بدرود گفت و در جوار حضرت رضا ـ علیه السلام ـ به سرای باقی شتافت. و در آن بارگاه ملکوتی به خاک سپرده شد. ۱. ↑ . زهد مجسم، ص ۵۴.
منبعسایت اندیشه قم
