سوستان

لغت نامه دهخدا

سوستان. [ س ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان منگور بخش حومه شهرستان مهاباد. دارای 226 تن سکنه. آب آن از رودخانه بادین آباد. محصول آنجا غلات ، توتون ،حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).

دانشنامه عمومی

سوستان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان لاهیجان در استان گیلان ایران است. این روستا از قدیم دارای دو محله به نام های پایین محله و بالا محله سوستان است که به وسیلهٔ رودخانه ای که منشأ آن تالاب و برخی از چشمه های میان راهی است از یکدیگر جدا می شود.
در ۵ کیلومتری جنوب شرقی این روستا تالاب سوستان قرار دارد. این تالاب یکی از تالاب های آب شیرین استان گیلان است
در قسمت هایی از این روستا آجرهای سفالی مشاهده شده است که بنا بر گفته های بومیان، این آجرها مربوط به سدی است به نام کافران بست که پس از جمع شدن آب در پشت این سد و هم زمان هم بهره برداری از آن در کشاورزی و سایر امور به عنوان ابزار و اهرمی جهت تهدید اقوام پایین دست استفاده شود. از شواهد آن این موضوع است که استخر یا تالاب فعلی به علت برداشت خاک جهت تولید خشت ایجاد شده است.
تالاب سوستان محلی برای تجمیع آب های سطحی چشمه ها و همچنین آب های ناشی از بارش باران و برف در طول سال است، که در محلی با فاصله از محل زندگی مردم این تجمیع آب صورت می گیرد. در بخش جنوبی این تالاب سرریز بتنی وجود دارد که مازاد آب را به رودخانه هردورود ( هردرو ) می ریزد، و سپس در پایین دست ها مجدد توسط کشاورزان با سدبند کیسه ای جمع آوری شده و سپس توسط موتور دیزل به جوی آب مزارع پمپاژ می شود.
روستای سوستان بیش از ۳۰ هکتار زمین کشاورزی شالیزار برنج در بخش مرکز و غرب روستا دارد که این شالیزارها با روش غرق آبی کشت می شوند. تمامی آب این زمین ها از طریق تالاب معروف و زیبای سوستان زیر کشت می رود.
آب این تالاب در طی سال از طریق چشمه های اطراف و همچنین آب برف و باران تأمین می گردد و سپس توسط مدیریت بومی ( میرآب ) به واسطهٔ جوی آب سنتی به طول حدوداً دو کیلومتر به کلیه مزارع آب رسانی می کند و استفاده مدیریت شده از آن منجر به تولید برنج با کیفیت بدون نیاز به آب سد منجیل کشاورزی نموده و ایجاد ارزش افزوده می کنند.
در سالیان دور در این روستا مردم به توتون کاری نیز اشتغال داشته اند.
مسجد جامع سوستان، در ابتدا مسجدی قدیمی جهت انجام امور دینی جمعی، مراسم های مذهبی، اعیاد دینی، برگزاری جلسات جمعی روستا نظیر شورای آب، انتخاب میرآب مزارع و … بوده است. در دهه ۱۳۷۰ به دلیل کوچک بودن مسجد جهت برگزاری مراسم ها و نسبت به تخریب مسجد قدیمی و احداث مسجد در دو طبقه اقدام نمودند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم