معنی سمیه بنت خباط

دانشنامه آزاد فارسی

سُمَیّه بنت خُبّاط (قرن ۱ق)
مادر عمّار بن یاسر، اولین بانوی شهید در اسلام. کنیز ابی حذیفة بن مغیرۀ مخزومی بود که پس از ازدواج با یاسر آزاد شد. یاسر و سمیّه در اوایل بعثت به اسلام گرویدند؛ مشرکان قریش آن ها را سخت شکنجه کردند تا از دین دست بردارند ولی آنان مقاومت کردند. سرانجام ابوجهل هر یک را به ضربتی به قتل رسانید. سمیه هنگام شهادت بانویی سالخورده بود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
سمیّه، دختر خباط اوّل شهید در اسلام، همسر یاسر و مادر عمّار و صحابی جلیل القدر است که بر اثر نیزه ابوجهل به شهادت رسید. به نقلی آیه 106 سوره نحل(16) درباره وی و برخی دیگر از مسلمانان بی پناه نازل گردید که به رغم مجبور ساختن مشرکان برای رویگردانی شان از اسلام در برابر آنان مقاومت کرده، بر دین خود ثابت قدم ماندند.
برخی مفسّران، نزول آیه 2 سوره عنکبوت(29) را نیز در مورد سمیّه و جمعی دیگر از مسلمانان دانسته اند که پس از ایمان آوردن به پیامبر صلی الله علیه و آله سخت تحت شکنجه مشرکان قرار گرفتند. با نزول این آیه، این گونه سختی ها در راه حفظ عقیده، آزمایشی الهی دانسته شد.
فرهنگ قرآن، جلد 16، صص 315-314.