لغت نامه دهخدا ته سفره. [ت َه ْ س ُ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) آنچه ماند ناخورده ، پس از سیری حاضران آن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). باقیمانده غذا. آنچه پس از خوردن در سفره باقی ماند.
