لغت نامه دهخدا بیرونه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) پیراهنی که بالاتر از همه پوشند مانند چوغه و امثال آن. ( آنندراج ). لباسی که روی لباسهای دیگر پوشند. بالاپوش. ( ناظم الاطباء )
