لغت نامه دهخدا بچه شیرده. [ ب َ چ َ / چ ِ ب َچ ْ چ َ / چ ِ دِه ْ ] ( نف مرکب ) آن زن که بچه شیر دهد. مرضع. مرضعة. زن بچه شیرده. راضعة.
