لغت نامه دهخدا بادگذار. [ گ ُ ] ( اِ مرکب ) روزن باد که گذرگاه باد باشد. ( آنندراج ). روزنی که روی بر باد بود و بادگیر. ( ناظم الاطباء: بادگزار ( کذا ) ). آنجا که همیشه باد درگذرد. منخرق الریح. بادگذر. ( منتهی الارب ). || افسانه گو و داستان گو را گویند. ( آنندراج ). قصه خوان. ( ناظم الاطباء: بادگزار ).
