ایتین

لغت نامه دهخدا

( آیتین ) آیتین. [ ی َ ت َ ] ( ع اِ ) تثنیه آیت. || ( اِخ ) لقبی که آزادیخواهان در انقلاب آزادی بسید محمد طباطبائی و سید عبداﷲ بهبهانی دادند، و هر یک را جدا آیةاﷲ میخواندند.

فرهنگ فارسی

( آیتین ) لقبی که آزادیخواهان در انقلاب آزادی بسید محمد طباطبایی و سید عبدالله بهبهانی دادند

فرهنگ اسم ها

اسم: آیتین (دختر) (ترکی) (کهکشانی) (تلفظ: āy tin) (فارسی: آيتین) (انگلیسی: ay tin)
معنی: گوشه و کنار ماه، زیبا رو، گوشه و لبه ی ماه، ( به مجاز ) پاره ماه

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] آیتین. ریشه کلمه:
اوی (۴۱۸ بار)ائی (۳۸۲ بار)ایی (۶۲۸ بار)