دانشنامه اسلامی
سیح (۳ بار)
«سائِح» در اصل از مادّه «سیح» و «سیاحت»، به معنای جریان و استمرار گرفته شده.
و در این که منظور از «سائِح» در آیه فوق، چه نوع سیاحت و جریان و استمراری است، در میان مفسران گفتگو است:
بعضی «سائح» را به معنای سیر در میان کانون های عبادت گرفته اند، در حدیثی از پیامبر(صلی الله علیه وآله) می خوانیم: سِیاحَةُ أُمَّتِی فِی الْمَساجِدِ «سیاحت امت من در مساجد است».
بعضی دیگر، «سائِح» را به معنای «صائم» و روزه دار گرفته اند; زیرا روزه یک کار مستمر در سراسر روز است، در حدیثی می خوانیم که پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود: إِنَّ السّائِحِیْنَ هُمُ الصّائِمُونَ «سائحان روزه دارانند».
بعضی دیگر از مفسران، «سیاحت» را به معنای «سیر و گردش در روی زمین»، و مشاهده آثار عظمت خدا، و شناخت جوامع بشری، و آشنایی با عادات و رسوم و علوم و دانش های اقوام، که اندیشه انسان را زنده و فکر او را پخته می سازد، دانسته اند.
