اغم. [ اَ غ َم م ] ( ع ص ) تنگ پیشانی و گردن از فرورفتگی موی. مؤنث : غَمّاء. ( آنندراج ). اغم الوجه و القفا؛ تنگ پیشانی و گردن از فرورفتگی موی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آنکه موی بسیار دارد بر پیشانی و قفا. ( المصادر زوزنی ) ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). آنک موی بسیار دارد بر پیشانی و قفا. ( تاج المصادر بیهقی ). بسیار موی بر پیشانی و بر قفا. ( یادداشت بخط مؤلف ). || سحاب اغم ؛ ابر بی رخنه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ابر بدون بریدگی. سحاب اغم ؛ ای لا فرجة فیه. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
تنگ پیشانی و گردن از فرو رفتگی موی .
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] کسی که بر پیشانیاش موی روییده است را اَغَمّ می گویند و از آن در باب طهارت سخن رفته است. کسی که بر پیشانی او مو روییده است، باید مانند فرد معمولی و متعارف وضو بگیرد و آن بخش از پیشانی را که جزء صورت به شمار میرود بشوید. تیمم فرد اغم تیمم بر مویی که بر پیشانی روییده، صحیح است.
