دانشنامه اسلامی
رفیع الدین اسحاق در مصر از افراد زیر استماع حدیث نمود:
رفیع الدین در طلب علم به شام رفت و در آنجا از ابوحفص عمر بن معمر بغدادی دارقزی معروف به ابن طبرزد (متولد بغداد در 516 و متوفی در همان جا به سال 607) که از برادرش ابوالبقاء و از علمای دیگر بغداد کسب دانش کرده بود و از محدثان متفرد بود و در بسیاری از بلاد مانند بغداد و اربل و حران و حلب و دمشق تدریس کرده بود، حدیث شنید.
پس از دمشق، رفیع الدین به بغداد آمد و در آنجا از اصحاب و شاگردان ابوبکر محمد بن عبدالباقی بغدادی قاضی مارستان (متوفی به سال 535) و در واسط از ابوالفتح محمد بن احمد بن بختیار معروف به ابن مندائی (متولد واسط در 517 و متوفی در همان جا به سال 605)، کسب علم کرد.
پس از طی این مراحل علمی، رفیع الدین به ایران آمد و این سفر میان سال های 590 تا 600 اتفاق افتاده است و بنا بر گفته منذری در اصفهان از ام هانی عفیفه دختر ابوبکر احمد بن ابوعبدالرحمان اصفهانی فارفانی (510-606) و شاگرد فاطمه جوزدانیه و از اصحاب زاهر بن طاهر ابوالقاسم شحامی نیشابوری (متوفی در 533) مانند زاهر بن احمد بن ابوطاهر ثقفی اصفهانی (521-607) و غیر او که در اصفهان می زیستند، استماع حدیث کرد.
رفیع الدین پس از سفر به زادگاه پدران خود، همدان و اصفهان و درک مجلس بزرگان، در همین سنوات به قضاء ابرقوه منصوب شده است و چون تولد پسر بزرگش ذاکر در ابرقوه به سال 606 یا 607 اتفاق افتاده است باید پیش از این تاریخ در این شهر اقامت گزیده باشد.
