ابن وفا

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْنِ وَفا، ابوالحسن علی بن محمد بن محمد بن وفا، مفسر، فقیه، ادیب، شاعر و صوفی مشهور سدۀ ۸ق مصر بود.
او را قریشی و انصاری و نیز اصل وی را از اسکندریه دانسته اند. اغلب مآخذ تولد او را در ۷۵۹ق/۱۳۵۸م، در قاهره ضبط کرده اند، اما شعرانی به خط خود او دیده که تاریخ تولدش را صبح یکشنبه ۱۱ محرم ۷۶۱ق/۳ دسامبر ۱۳۵۹م نوشته است.
حضور در مجامع عمومی در سنین جوانی
او بسیار باهوش و تیزبین بود، چنانکه در کودکی شگفتی پدر را که خود صوفی و شاعر بود، برانگیخت.در حالی که کمتر از ۲۰ سال داشت، اجازه یافته بود که در مجامع سخن بگوید. برخی مآخذ، اجازه دهنده را پدرش دانسته اند، در حالی که ابن وفا پدرش را در کودکی از دست داده بود و او و برادرش احمد تحت سرپرستی و تربیت شمس الدین محمد زیلعی قرار گرفته بودند و احتمالاً این اجازه از سوی زیلعی بوده است.ابن وفا در ۱۷ سالگی به جای پدر بر مسند ارشاد نشست و به زودی شهرتی عظیم یافت.
تابع طریقت شاذلی
او در تصوف تابع طریقت شیخ ابوالحسن شاذلی بود و گفته اند که اذکار و ادعیه ای موزون و آهنگ دار به مریدانش تعلیم داده بود که سبب جلب توجه قلوب عامۀ مردم شده بود.
خصیصه های اخلاقی
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم