ابن اعرابی. [ اِ ن ُ اَ ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن زیاد الاعرابی. اصلاً از مردم سند بوده. و چنانکه خود میگفت بشب وفات ابوحنیفه متولد شده. او ربیب مفضل بن محمد است. ابن اعرابی یکی از بزرگان ائمه لغت عرب است و علمای لغت بقول او استشهاد کنند. اودر اصمعی و ابوعبیده بنظر تحقیر میدیده. و ابوالعباس ثعلب گوید در مجلس درس ابن اعرابی نزدیک صد تن حاضر می آمدند و هر یک سوءالی میکردند و او جواب همه بی مراجعه بکتابی می گفت. و باز ثعلب گوید ده سال و اندی ملازمت مجلس او کردم و هیچگاه کتابی در دست او ندیدم. ابن اعرابی از قاسم بن معن و مفضل بن محمد نحو و لغت فراگرفته است. او راست : کتاب النوادر. کتاب الانواء. کتاب صفةالنخل. کتاب مدح القبائل و نزدیک ده کتاب دیگر که ابن الندیم نامهای آن یاد کرده است. ابن اعرابی از جماعتی از فصحای عرب نیز ازجمله صموتی کلابی و ابوالمجیب الربعی لغت و شعر شنوده و بسرمن رأی در 81 سالگی به سال 231 هَ.ق. درگذشته است. ابن الندیم صاحب الفهرست در بابی او را از روات اشعار قبائل شمرده و در مورد دیگر او را مؤلف کتاب غریب الحدیث گفته است.
فرهنگ فارسی
اصلا از مردم سند بود
دانشنامه آزاد فارسی
ابن اَعْرابی (۱۵۰ـ سامره ۲۳۱ق) ادیب و شاعر، اهل کوفه. در کودکی پدر خود را ازدست داد و مادرش به همسری مفضّل ضبّی، راوی بزرگ اشعار عرب، در آمد. وی نزد مفضّل نخستین مایه های شعر و لغت عربی و آیین روایت آن ها را کسب کرد. ابن اعرابی، مانند دیگر راویان برای کسب علم دو منبع در اختیار داشت: علمای بزرگ و اعراب بادیه. وی از میان دانشمندان معاصر با کسایی همنشینی داشت و از او نوادر و نحو آموخت. دیگر استادان او قاسم بن معن مسعودی و ابومعاویه ضریر بودند. ابن اعرابی از جوانی به کار تدریس پرداخت و شهرت یافت، اما به رغم شهرتی که کسب کرد نتوانست به دستگاه خلافت یا امیران بزرگ آن روزگار راه یابد. وی در روش نقل شفاهی تبحر داشت و مانند علمای هم عصر خویش به کار نگارش آثار عرب پرداخت. ازجمله آثار اوست: النوادر، الانواء، ضقةالنخل، ضقةالزرع، الخیل، البنت و البقل، نسب الخیل، تاریخ القبائل.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] ابن اعرابی (ابهام زدایی). ابن اعرابی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ابن اعرابی ابوعبدالله محمد بن زیاد، اِبْن ِ اَعْرابی ، ابو عبدالله محمد بن زیاد (۱۵۰-۲۳۱ق /۷۶۷- ۸۴۶م )، ادیب و شاعر سدة ۲ و ۳ق /۸ و ۹م ، مولای بنی هاشم ، اهل کوفه • ابن اعرابی ابوسعید احمد بن محمد اموی بصری، اِبْن ِ اَعْرابی ، ابوسعید احمد بن محمد بن زیاد بن بشر بن دِرْهَم اموی بصری ، ملقب به شیخ الاسلام و شیخ الحرم ، فقیه ، محدث ، حافظ، عارف و از مشایخ صوفیه ...
