قواء. [ ق َ/ ق ِ ] ( ع ص ، اِ ) زمین خشک و بی گیاه. ( از اقرب الموارد ). دشت و زمین خالی وبی آب وگیاه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || زمین خشک میان دو قطعه زمین باران رسیده. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِمص ) گرسنگی. ( از اقرب الموارد ). گویند: بات القواء؛ ای جائعاً. غیر طعم. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ( ص ) منزل قوا؛ ای لا انیس به. ( اقرب الموارد ). جای خالی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
