فیروزگر

لغت نامه دهخدا

فیروزگر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) مظفر. غالب. فیروزمند. رجوع به فیروز شود.

فرهنگ فارسی

مظفر غالب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم