غلى

[ویکی الکتاب] معنی غَلْیِ: جوشیدن
تکرار در قرآن: ۲(بار)
و غلیان: جوشیدن «غَلَی القِدْرُ غَلْیاً وَ غَلَیاناً» یعنی دیگ جوشید و بالا آمد. درخت زقوم خوراک گناهکار است مثل روغن جوشان یا فلز مذاب در شکم‏ ها می‏جوشد همچون جوشیدن آب جوشان (نعوذ باللَّه منه). این لفظ در قرآن فقط دوبار آمده است. در نهج البلاغه خطبه 154 درباره عایشه فرموده: «وَضِعْنٌ غَلا فی صَدْرِها کَمِرْجَلِ الْقَیْنِ» کینه‏ای در سینه‏ اش مثل دیک آهنگر جوشید.