عماد فقیه. [ ع ِ دِ ف َ ]( اِخ ) علی کرمانی ، ملقب به عمادالدین و متخلص به عماد و مشهور به عماد فقیه و خواجه عماد فقیه. از عرفای قرن هشتم هَ. ق. رجوع به عمادالدین کرمانی شود.
فرهنگ فارسی
( خواجه ) عمادالدین کرمانی متخلص به عماد فقیه و زاهد و شاعر معروف ( ف. ۷۷۳ ه.ق . ). وی در عهد امیر مبارزالدین و شاه شجاع در کرمان محترم میزیست و هر دو پادشاه نسبت باو اخحلاص وارادت داشتند . عماد درکرمان خانقاهی داشت و بسرودن شعر نیز می پرداخت . از آثار او دیوان غزل وی و پنج مثنوی ( صحبت نامه مونس الابرار صفانامه محبت نامه صاحبدلان طریقت نامه ) را باید نام برد. بعضی نوشته اند که وی گربه ای تربیت کرده بود بطوری که چون وی نماز میگزارد گربه بدو اقتدا میکرد و همین مورد توجه خلق و از جمله شاه شجاع بود و حافظ بتعریض اوست که میگوید : [ صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد آغاز مکر با فلک حقه باز کرد ] [ بازی چرخ بشکندش بیضه در کلاه زیرا که عرض شعبده با اهل راز کرد ] [ ای کبک خوشخرام کجا میروی ? بایست غره مشو که گربه عابد نماز کرد ]. ولی صحت این داستان مورد تردید فاضلانست چه در مدارک قدیم و معتبر این روایت نیامده و از سوی دیگر [ گربه عابد ] و [ گربه روزه دار ] ( یا گرله صائم ) مثل بوده است . بعضی غزلیات حافظ و عماد نزدیک بیکدیگرست . علی کرمانی ملقب به عماد الدین و متخلص به عماد و مشهور به عماد فقیه و خواجه عماد فقیه از عرفای قرن هشتم هجری
