علم خوان

لغت نامه دهخدا

علم خوان. [ ع ِخوا / خا ] ( نف مرکب ) درس خوان و محصل علم. ( ناظم الاطباء ). خواننده علم. آنکه دانش بخواند :
علم خوان همچو علم دان نبود
زآنکه جان آفرین چو جان نبود.سنائی.علم دان خاصه خدای بود
علم خوان شوخ و نرگدای بود.سنائی.