صین

لغت نامه دهخدا

صین. ( اِخ ) چین : و ملوک جهان را چنان مسخر گردانید که از روم و صین و هند خراج بدو میفرستادند. ( فارسنامه ابن بلخی ). رجوع به چین شود.
صین. ( اِخ ) ( نخله پست ) دشت صین همان دشت بنی اسرائیل و دشت جعفر است ( سفر اعداد 13:21 و 34:3 ) که بر حدود اراضی یهودا و در غربی بلاد ادوم واقع بود. ( صحیفه یوشع 15:1 و سفر اعداد 20:1 و 27:14 ) و گاهی از اوقات قادش در دشت صین ( سفر اعداد 33:36 ) و گاهی در دشت فاران مذکور گشته ( سفر اعداد 13:26 ) و اشکالی که در آنجا واقع است ، این است که فاران تمام آن دشت است و صین زاویه دشت شمال شرقی آن میباشد. ( قاموس کتاب مقدس ).
صین. ( اِخ ) موضعی است به کوفه. ( معجم البلدان ).
صین. ( اِخ ) موضعی است قرب اسکندریه.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم