صوفی سوز

لغت نامه دهخدا

صوفی سوز. ( نف مرکب ) سوزاننده صوفی. از پا درافکننده صوفی. مست و بیخود کننده صوفی :
شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم.حافظ.