( صریح اللهجة ) صریح اللهجة. [ ص َ حُل ْ ل َ ج َ ] ( ع ص مرکب ) رک گوی. آنکه سخن بکنایت نگوید بلکه آنچه در دل دارد آشکارا بیان کند. || بی باک در گفتار. رجوع به صریح شود.
فرهنگ عمید
۱. کسی که مطلب خود را صریح و آشکارا می گوید. ۲. آن که هرچه در دل دارد آشکارا بیان می کند، رک گو.
فرهنگ فارسی
آنکه آشکارا آنچه در دل دارد بیان کند رک گو . رک گوی
