لغت نامه دهخدا شیرین خند. [ خ َ ] ( نف مرکب / ص مرکب ) که خنده شیرین دارد. که خوش می خندد. که تبسمی شیرین و ملیح دارد. شکرخنده. ( از یادداشت مؤلف ) : لب چو مرجان ولیک لؤلؤبندتلخ پاسخ ولیک شیرین خند.نظامی.
