لغت نامه دهخدا
شکرده. [ ش َ ک َ دَ / دِ ] ( ص ) مردم جلد و چابک. ( برهان ) ( آنندراج ). جلد و چابک. ( ناظم الاطباء ). || دارای جد و جهد در کارها. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ) ( آنندراج ). || آماده.
- شکرده شدن ؛ مهیا شدن. ساخته شدن. ( مجمل اللغة ). تشمر. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ) ( مجمل اللغة ). انشمار. ( مجمل اللغة ). کماشَت. ( تاج المصادر بیهقی ).
