شواب

لغت نامه دهخدا

شواب. [ ش َ واب ب ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ شابة، به معنی زن جوان. ( از منتهی الارب ). و رجوع به شابة شود.
شواب. [ ] ( اِخ ) جایی در شمال غربی انارک از نواحی کاشان. ( یادداشت مؤلف ).