شایسته سالاری
دانشنامه آزاد فارسی
نظامی اجتماعی (مثلاً نظام آموزش و پرورش یا نظام سیاسی) متشکل از افراد برگزیده برمبنای عملکردشان یا رقابت با یکدیگر. در چنین نظامی، هوشمندی و توانایی های افراد بیش از پایگاه اجتماعی یا مال و مکنت آنان اهمیت دارد و درنتیجه، گروهی از نخبگان تکوین می یابد. نظام ماندارین در چین ازجمله نظام های شایسته سالاری بود که در آن از دانش آموختگان برای اشتغال به خدمات غیرنظامی در تشکیلات امپراتوری آزمون هایی به عمل می آمد. آنان مدارج ترقی را برمبنای شایستگی هاشان طی می کردند. این اصطلاح را مایکل یانگ (۱۹۱۵ـ ) در کتاب ظهور شایسته سالاری (۱۹۵۸) وضع کرد.
