سیهی

لغت نامه دهخدا

سیهی. [ ی َ ] ( حامص ) سیاه بودن :
صحبت ابلهان چو دیگ تهی است
از درون خالی از برون سیهی است.سنایی.به اندکی سیهی بر سرم سپاس نهند
بشرط آنکه دگر درد سر نیارم پیش.انوری.