لغت نامه دهخدا
بدو گفت جویا که ایمن مشو
ز جویا و از خنجر سردرو.فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 2 ص 368 ).عالی حسامش سردرو
خورشید جان را نور و ضو.ناصرخسرو.
سردرو. [ س َ ] ( ص مرکب ) کنایه از ناخوش و افسرده. ( بهار عجم ) :
امشبم شیشه بی می ناب است
سردروترز برف مهتاب است.ملا مفید بلخی ( از بهار عجم ).از بسکه دیده ایم رقیبان سردرو
ز افسردگی چو آینه یخ بسته ایم ما.ملا مفید بلخی ( از آنندراج ).
