سخن پیشه

لغت نامه دهخدا

سخن پیشه. [ س ُ خَم ْ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) سخنور. ماهر در سخنرانی. خطیب :
در دست سخن پیشه یکی شهره درخت است
بی بار ز دیدار و همی ریزد از او بار.ناصرخسرو.آنجا که سخن خیزد از چند و چه و چون
دانای سخن پیشه بخندد زاقوالش.ناصرخسرو.

فرهنگ فارسی

سخنور ماهر در سخنرانی خطیب
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چوب فال چوب فال زندگی فال زندگی فال تک نیت فال تک نیت فال جذب فال جذب