سایه پرورده

لغت نامه دهخدا

سایه پرورده. [ ی َ / ی ِ پ َرْ وَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) نازپرورده. رنج نادیده. براحت زیسته. آنکه زندگی آسوده و آرام و راحت و بی دغدغه داشته باشد :
او چو خاشاک سایه پرورده
سیلش از کوه پیش در کرده.نظامی ( هفت پیکر ص 244 ).سایه پرورده را چه طاقت آن
که رود با مبارزان بقتال.سعدی ( گلستان ).مسلم بود و سایه پرورده. ( گلستان ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - آنکه یا آنچه در سایه پرورش یافته . ۲ - میوه ای که آنرا در سایه خشک کرده باشند . ۳ - شخص آسوده راحت طلب . ۴ - مفت خور .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم