سازشکاری
دانشنامه اسلامی
سازشکاری عبارت است از: سازش و مدارا کردن با دشمنان و مخالفان به جهت رهایی از خطر یا بیم از دست دادن منافع.
← معنای سازشکار
تفاوت سازشکاری - که از آن به «مُداهنه» تعبیر میشود - با مدارا آن است که: مدارا به نرمی و مهربانی رفتار کردن با رویکرد رعایت ناتوانی و کم ظرفیتی طرف است. بنابراین، منشأ آن ضعف قابلیت، تحمل و خِرد مدارا شونده است؛ از این رو، مدارا برآیند عقل میباشد که فرد خردمند آن را به کار میبندد؛ در حالی که خاستگاه سازشکاری جلب منافع دنیوی یا بیم به خطر افتادن موقعیت اجتماعی سازشکار است.
تفاوت سازشکاری با تقیه
تقیه یعنی پنهان کردن اعتقادات خود و ابراز همسویی با دشمن با هدف دفع زیان و شرّ او، نه جلب منافع دنیوی یا ترس از دست دادن موقعیت.
حکم تکلیفی سازشکاری
...
