دانشنامه اسلامی
حضرت نوح (علیه السلام) هم چنان شب و روز در فکر رستگاری و نجات مردم از چنگال جهل و بت پرستی بود؛ ولی هر چه آنها را نصیحت کرد، نتیجه نگرفت و هر چه آنها را به عذاب الهی هشدار داد و اعلام خطر کرد، دست از اعمال زشت خود برنداشتند، تا آن جا که با کمال گستاخی، بی پرده گفتند:«ای نوح! با ما جر و بحث کردی، و بسیار بر حرف خود پافشاری نمودی (بس است!). اکنون اگر راست می گویی، آن چه را از عذاب الهی به ما وعده می دهی بیاور.»
دستور ساختن کشتی
از سوی خدا به نوح (علیه السلام) وحی شد: «جز آنان که (تاکنون) ایمان آورده اند، دیگر هیچ کس از قوم تو، ایمان نخواهد آورد؛ بنابراین از کارهایی که بت پرستان انجام می دهند، غمگین مباش». در این هنگام بود که خداوند دستور ساختن کشتی را به حضرت نوح (علیه السلام) داد، و به او چنین وحی کرد: «وَ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْینِنا وَ وَحْینا وَ لا تُخاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ؛ و اکنون در حضور ما و طبق وحی ما کشتی بساز! و دربارة آنها که ستم کردند، شفاعت مکن که همة آنها غرق شدنی هستند». حضرت نوح (علیه السلام) نیز مطابق فرمان خدا، قوم خود را از عذاب سخت الهی و بلای عظیم طوفان برحذر می داشت؛ ولی آنها به لجاجت خود می افزودند.
تمسخر قوم نوح
حضرت نوح (علیه السلام) طبق فرمان خدا برای ساختن کشتی آماده شد. تخته هایی را فراهم ساخت و آنها را بریده و به هم متصل می کرد، و چندین ماه (بلکه چندین سال) به ساختن کشتی پرداخت.
← بیان یک روایت
...
