زغ

لغت نامه دهخدا

زغ. [ زَ ] ( اِ ) زاغ. کلاغ. ( ناظم الاطباء ).
زغ. [ زُغ غ ] ( ع اِ ) گند بغل سیاهان یا عام است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گند بغل و گند بغل سیاهان. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).