زاویه مرکزی

لغت نامه دهخدا

زاویه مرکزی. [ ی َ /ی ِ ی ِ م َ ک َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) هر زاویه ای که رأسش مرکز دائره و دو ضلع آن دو شعاع دائره باشد زاویه مرکزی آن دایره است. ( هندسه مسطحه رهنما ).

فرهنگ فارسی

هر زاویه که راسش مرکز دایره و دو ضلع آن دو شعاع دایره باشد زاویه مرکزی آن دایره است

دانشنامه عمومی

زاویه مرکزی، زاویه ای است که راسش بر روی مرکز دایره جای دارد و هر ضلعش، شعاعی از دایره است. بدست آمده است که اندازهٔ زاویهٔ مرکزی برابر است با اندازهٔ کمانی از دایره ای به شعاع ۱ که در بر گرفته است. توضیح دیگر در مورد زاویه مرکزی:زاویه ای است که برابر با کمان روبرویش است و از مرکز دایره می گذرد. کمان روبرویش=زاویه مرکزی
در یک کُره یا بیضی گون، زاویهٔ مرکزی را با توجه به دایرهٔ بزرگ مشخص می کنیم. مختصات معمولی که برای یک نقطه روی یک کره یا بیضی گون در نظر گرفته می شود، همان عرض جغرافیایی مزدوج با نماد ( "Lat" ) یا ϕ و طول جغرافیایی مزدوج با نماد ( "Long" ) یا λ است. و در حقیقت نقطهٔ σ ^ نسبت به دایرهٔ بزرگ سنجیده می شود.

ویکی واژه

در دایره، زاویه‏ای که اضلاعش شعاع‌های آن دایره باشد.