لغت نامه دهخدا رشر. [ رِ ش ِ ] ( اِخ ) ایرانشناس نامی آلمانی که نصف اول کتاب فتوح البلدان بلاذری را بسال 1917 م. در لایپزیک به آلمانی ترجمه کرده است. رجوع به ایران در زمان ساسانیان ص 92 و 91 شود.
