معنی رخش تاختن

رخش تاختن

لغت نامه دهخدا

رخش تاختن. [ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) اسب تاختن. اسب دواندن. اسب دوانیدن. اسب به تک داشتن :
به شیرین گفت هین تا رخش تازیم
بر این پهنه زمانی گوی بازیم.نظامی.بی مهره و دیده حقه بازیم
بی پای و رکیب رخش تازیم.نظامی.چو رخش کینه بتازی به روزگار نبرد
که گرد تحت ثری بر سپهر بنشانی.عرفی شیرازی.